Komornik Sądowy jest przedstawicielem władzy publicznej, posiadającym własne kompetencje. Działa od przy sądzie rejonowym.

Zawód komornika jest zawodem zaufania publicznego w rozumieniu art. 17 ust. Konstytucji co oznacza m.in, iż komornik jest gwarantem wykonalności wyroków sądowych wydanych w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej.

Powierzone przez państwo czynności egzekucyjne komornik wykonuje, używając pieczęci urzędowej z godłem państwa, korzysta też z ochrony prawa karnego przysługującej funkcjonariuszom publicznym.

Wierzyciel ma możliwość wyboru dwóch ścieżek postępowania: sądowej i pozasądowej. Postępowanie pozasądowe, zwane windykacją, polega na podejmowaniu czynności windykacyjnych zmierzających do wyegzekwowania zobowiązań od dłużnika. W przypadku osób posiadających pożyczki, czy kredyty windykacja jest działaniem zmierzającym do odzyskania należności wynikających z umowy o kredyt/pożyczkę.

Rolą firmy windykacyjnej jest doprowadzenie do ugody z dłużnikiem, a odzyskiwaniem należności zajmuje się windykator. Windykatorem może być osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, zlecenie, lub prowadząca własną działalność gospodarczą, nie posiadająca specjalnych uprawnień, jakie przysługują z mocy prawa komornikowi. Głównym zadaniem windykatora jest zmobilizowanie dłużnika do spłaty długu.

Windykator działa w imieniu wierzyciela. Już opóźnienia w spłacie rat kredytowych mogą doprowadzić do wstępnych działań windykacyjnych. Wówczas jesteśmy „bombardowani” telefonami, lub otrzymujemy korespondencję listowną z ponagleniami do zapłaty. Jeśli nie podejmiemy wówczas kontaktu z wierzycielem, możemy spodziewać się wizyty windykatora w naszym miejscu zamieszkania.

Pamiętajmy, powinniśmy jak najszybciej podjąć negocjacje i rozmowy co do polubownego rozwiązania naszego problemu ze spłatą. Często zdarza się jednak, że dłużnicy nie odbierają telefonów, bądź nie otwierają korespondencji ze strachu, lub myślą, że instytucja finansowa zapomni o swoim długu.

Czego windykator nie może:

• zajmować lub spisywać majątku dłużnika,
• wejść do mieszkania dłużnika bez jego zgody,
• rozmawiać o zadłużeniu dłużnika z innymi osobami, np. z sąsiadami,
• wywieszać informacji o zadłużeniu dłużnika w miejscach publicznych, np. na klatce schodowej,
• przekazywać informacji o długu w miejscu pracy dłużnika,
• naruszać dobra osobiste i godność osobistą dłużnika, np. zastraszać, grozić, nękać, używać siły,
• przekazywać nieprawdziwych informacji co do konsekwencji niespłacenia długu, np. dotyczące pozbawienia wolności.

Z usług zewnętrznych firm windykacyjnych, których zadaniem jest odzyskanie długów, często korzystają m.in. instytucje finansowe. Zdarza się jednak, że firmy windykacyjne kupują od instytucji finansowych długi kredytobiorców i wówczas odzyskują je od dłużników na własny rachunek. Na ogół – jeśli dłużnik chce podjąć współpracę – firma windykacyjna nie oczekuje spłaty zadłużenia w całości, ale proponuje rozłożenie na raty zobowiązania. Jeśli podejmowane przez windykatora czynności nie przyniosą rezultatu, może on wystąpić do sądu, a po uzyskaniu tytułu wykonawczego złożyć wniosek egzekucyjny do komornika. Ważne jest, aby zwrócić uwagę czy roszczenia firmy windykacyjnej nie uległy przedawnieniu. Może się zdarzyć, że nierzetelne firmy windykacyjne wykorzystują niewiedzę dłużników dotycząca przedawnienia roszczeń, chcąc uzyskać spłatę długu przeterminowanego. Pamiętajmy, że kredyty jako świadczenie okresowe przedawniają się po 3 latach, jeśli jednak uznamy dług, okres przedawnienia wydłuża się do lat 10.

Jeżeli windykacja nie przyniesie rezultatów, ostatnim etapem jest egzekucja komornicza prowadzona przez komornika sądowego:

• komornik w przeciwieństwie do windykatora to funkcjonariusz publiczny przy sądzie rejonowym,
• komornik zajmuje się wykonywaniem czynności egzekucyjnych w sprawach cywilnych, ale wykonuje także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów,
• komornik wszczyna egzekucję po uzyskaniu przez wierzyciela tytułu wykonawczego opatrzonego w klauzulę wykonalności np.: (orzeczenia sądu, bankowego tytułu egzekucyjnego),
• komornik może prowadzić egzekucję m.in. z dochodu dłużnika (wynagrodzenia za pracę, emerytury, renty…), rachunku bankowego, ruchomości (samochodu, sprzętu RTV, AGD) i nieruchomości (dom, mieszkanie),
• komornik ma prawo przymusowego otwarcia drzwi mieszkania lub firmy, przeszukania pomieszczeń,
• komornik ma także prawo zasięgać informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji od m.in. : organów administracji publicznej, organów podatkowych, organów rentowych, banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, przedsiębiorstw, organów spółdzielni mieszkaniowych, zarządów wspólnot mieszkaniowych oraz innych instytucji i osób nieuczestniczących w postępowaniu.

Komornikowi przysługują szersze kompetencje i uprawnienia, których nie posiada windykator. Zdarza się że zarówno windykatorzy jak i komornicy nie działają zgodnie z przepisami. Wówczas, w przypadku nieprawidłowych działań komornika przysługuje nam prawo wniesienia do sądu rejonowego skargi na czynności komornika. Oprócz tego można składać skargi w trybie administracyjnym do Prezesa Sądu Rejonowego, czy do Rady Izby Komorniczej.

NADZÓR

Pierwszy rodzaj nadzoru – judykacyjny, sprawowany jest przez sąd na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) i dotyczy oceny prawidłowości czynności egzekucyjnych.

Drugi typ nadzoru – administracyjny, powierzony został prezesowi sądu rejonowego, przy którym działa komornik, a jego celem jest ocena jakości pracy komornika.

Także nadzór korporacyjny odnosi się do sprawności pracy komornika – terminowości, rzetelności i skuteczności postępowania egzekucyjnego. W ramach tego nadzoru weryfikowane są jednak nie tylko czyny niezgodne z deontologią, lecz także stawiane komornikowi zarzuty rażącej obrazy przepisów prawa.

Nadzór zwierzchni wykonuje Minister Sprawiedliwości. W związku z funkcjonowaniem kilku rodzajów nadzorów istotnego znaczenia nabiera konsekwentne przestrzeganie przypisanej do nich właściwości, decydujące o unikaniu sytuacji kolizyjnych oraz powielaniu czynności sprawdzających.

Natomiast, w odniesieniu do działań windykatora jeśli przekroczy on swoje prawa powinniśmy niezwłocznie powiadomić policję bądź prokuraturę. Ponadto, jeśli w swojej działalności firmy windykacyjne naruszają przepisy konsumenci mają prawo bronić się przed taką działalnością, poprzez zawiadomienie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów który zakazuje firmom windykacyjnym stosowania praktyk naruszających przepisy prawa i wymierza im kary.

Komornik działa na obszarze rewiru komorniczego. Wierzyciel ma prawo wyboru komornika sądowego na terenie właściwości sądu apelacyjnego wg miejsca zamieszkania dłużnika - w przypadku egzekucji z ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności, rachunków bankowych oraz innych praw majątkowych. We wniosku wierzyciel powinien wyraźnie zaznaczyć, że korzysta z wyboru komornika na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych z dnia 22-03-2018 (Dz. U. 2018 poz. 771). Prawo wyboru nie dotyczy egzekucji z nieruchomości oraz spraw, do których przepisy o egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio. Egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona (zwykle obejmuje obszar danego powiatu).

Podstawowym zadaniem komornika sądowego jest prowadzenie egzekucji sądowej, w ramach której, przy zastosowaniu określonych środków przymusu, dąży do wyegzekwowania (ściągnięcia) z majątku dłużnika należności dla wierzyciela, czyli np. dla banku z tytułu niespłaconego kredytu. Egzekucja to przymus. Jest wszczynana w momencie, gdy po wcześniejszym przeprowadzeniu sprawy przez sąd i wydaniu tzw. tytułu wykonawczego, w którym zawarte jest nakazanie dłużnikowi określonego zachowania się (np. spłaty zasądzonej kwoty pieniężnej) w stosunku do wierzyciela , dłużnik w dalszym ciągu nie wykonuje obowiązku, nie spłaca długu. Komornik w toku postępowania egzekucyjnego stosuje środki przymusu, w celu doprowadzenia do wykonania obowiązku. Są to środki określone w przepisach prawa a polegają na przymusowym zajęciu składników majątku.

Przy egzekucji świadczeń pieniężnych w stosunku do dłużnika może być prowadzona egzekucja z:

• z ruchomości
• z wynagrodzenia za pracę, ze świadczeń emerytalno-rentowych
• z rachunków bankowych,
• z innych wierzytelności,
• z innych praw majątkowych, jak np. akcji, udziałów,
• z nieruchomości,
• przez zarząd przymusowy,
• przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego.

Podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy, czyli dokument urzędowy potwierdzający istnienie i zakres kwalifikującego się do egzekucji roszczenia wierzyciela. Tytuł wykonawczy powinien dokładnie precyzować świadczenie, które ma być spełnione oraz osobę wierzyciela i dłużnika. Tytuł wykonawczy wydaje sąd w postępowaniu rozpoznawczym, które poprzedza postępowanie egzekucyjne.

Komornik nie może podejmować czynności egzekucyjnych bez złożenia przez wierzyciela ważnego tytułu wykonawczego oraz wniosku o wszczęcie egzekucji. Najczęściej wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego składany jest przez wierzyciela wskazanego w tytule wykonawczym. Może również zostać złożony na jego rzecz przez prokuratora, inny organ działający na takich samych zasadach jak prokurator, albo przez organizacje społeczna. W przypadku egzekucji z na rzecz banku takie sytuacje nie występują.

Złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji powoduje wszczęcie postępowania egzekucyjnego.

Komornik jest związany treścią wniosku. Nie może on egzekwować w rozmiarze szerszym, ani też prowadzić egzekucje ze składników majątku, które nie zostały zawnioskowane przez wierzyciela.

Z chwilą wszczęcia egzekucji, komornik zawiadamia dłużnika o tym fakcie, podaje z jakiego tytułu, na rzecz kogo prowadzone jest postępowanie i jakich kwot dotyczy.

Dłużnik zostaje poddany standardowej procedurze egzekucyjnej.

Komornik może zająć mu składniki majątku, a następnie spieniężyć (sprzedać w trybie publicznej licytacji ruchomości, prawa majątkowe i nieruchomości) zgodnie z żądaniem wierzyciela.

Tak, komornik ma prawo wejść na posesję lub do domu właściciela pod jego nieobecność.

Zgodnie z przepisem art. 814 kpc, jeżeli cel egzekucji tego wymaga, komornik zarządza otworzenie mieszkania oraz innych pomieszczeń i schowków dłużnika, jak również przeszukuje jego rzeczy, mieszkanie i schowki. Gdyby to nie wystarczyło, komornik może ponadto przeszukać odzież, którą dłużnik ma na sobie. Komornik może to uczynić także wówczas, gdy dłużnik chce uczestniczyć w czynnościach lub gdy zachodzi podejrzenie, że chce ukryć przed egzekucją przedmioty, które ma przy sobie.

Komornik może skorzystać z pomocy dodatkowych osób, np. ślusarza w celu otwarcia pomieszczeń dłużnika, weterynarza w celu unieszkodliwienia agresywnych zwierząt znajdujących się na posesji dłużnika oraz z asysty Policji.

Jeżeli wierzyciel nie ma wiedzy o majątku wierzyciel może zlecić komornikowi poszukiwanie majątku dłużnika (art. 801 (1) kpc).

Poszukiwanie majątku ma na celu ustalenie rachunków bankowych, wynagrodzenia, pojazdów mechanicznych, nieruchomości, wierzytelności (np. z tytułu umowy najmu/ dzierżawy/ umowy zlecenia/ umowy o dzieło).

W tym celu komornik przeprowadza czynności terenowe pod adresem zamieszkania/ pobytu dłużnika.

Komornik ustala majątek dłużnika również za pomocą:

• Systemu OGNIVO (zapytanie o rachunki bankowe dłużnika),
• CEPIK (pojazdy mechaniczne stanowiące własność dłużnika),
• ZUS PUE(podstawa zgłoszenia do ubezpieczeń),
• PD CBKW (ustalenie czy dłużnik jest właścicielem/ użytkownikiem wieczystym nieruchomości).

Wszczęcie postępowania egzekucyjnego wymaga złożenia przez wierzyciela wniosku o wszczęcie egzekucji. Wniosek składa się na piśmie lub ustnie do protokołu w kancelarii komornika sądowego.

Wniosek powinien zawierać:

• oznaczenie komornika, do którego jest on składany
• wskazanie wierzyciela i dłużnika (imiona, nazwiska, miejsce zamieszkania, numer PESEL, NIP lub KRS – w przypadku osób prawnych)
• wskazanie świadczenia, które ma być egzekwowane
• Do wniosku należy dołączyć oryginał tytuły wykonawczego.

Wniosek o wszczęcie egzekucji (w sprawach wszczętych po 8 września 2016 r.) umożliwia prowadzenie egzekucji według wszystkich dopuszczalnych sposobów, z wyjątkiem egzekucji z nieruchomości. Jeżeli wierzyciel nie ma wiedzy o majątku wierzyciel może zlecić komornikowi poszukiwanie majątku dłużnika (art. 801 (1) kpc). Poszukiwanie majątku ma na celu ustalenie rachunków bankowych, wynagrodzenia, pojazdów mechanicznych, nieruchomości, wierzytelności (np. z tytułu umowy najmu/ dzierżawy/ umowy zlecenia/ umowy o dzieło).

Wierzyciel może złożyć wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego za pomocą portalu: EPU (Elektroniczne Postępowanie Upominawcze).

WNIOSKI EGZEKUCYJNE

Tytuł wykonawczy to dokument urzędowy stwierdzający istnienie i zakres nadającego się do egzekucji roszczenia wierzyciela i odpowiadającego mu obowiązku dłużnika.

Tytuł wykonawczy uprawnia do wszczęcia egzekucji przez komornika sądowego na podstawie złożonego wniosku egzekucyjnego wraz z załączonym do niego tytułem wykonawczym. Tytułami egzekucyjnymi są prawomocne lub podlegające natychmiastowemu wykonaniu orzeczenia sądu lub referendarza sądowego, zawarte przed sądem ugody; wyrok sądu polubownego lub ugoda zawarta przed sądem polubownym; ugoda zawarta przed mediatorem; inne orzeczenia, ugody i akty, które z mocy ustawy podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej jak np. akt notarialny, którym dłużnik poddaje się egzekucji i zobowiązuje się do zapłaty kwoty pieniężnej.

Tytuły wykonawcze, co do zasady, podlegają zaopatrzeniu w sądową klauzulę wykonalności, określającą świadczenie podlegające egzekucji i zakres egzekucji oraz wskazujące czy orzeczenie podlega wykonaniu jako prawomocne czy jako natychmiast wykonalne. W przypadku gdy zasądzono świadczenie pieniężne w walucie obcej sąd nadaje klauzulę wykonalności ze zobowiązaniem komornika do przeliczenia tej kwoty na walutę polską.

Wniosek do sądu właściwego o zaopatrzenie orzeczenia sądowego w klauzule wykonalności.

Postępowanie zabezpieczające ma na celu zapewnienie uprawnionemu ochrony jego praw do momentu prawomocnego zakończenia postępowania przed sądem oraz zabezpieczenie przyszłej egzekucji wierzytelności. Uprawniony dysponując nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, wyrokiem sądu gospodarczego lub postanowieniem o udzieleniu zabezpieczenia zaopatrzonym w klauzulę wykonalności może wystąpić do komornika sądowego z wnioskiem o wszczęcie przedmiotowego postępowania zabezpieczającego. Uprawniony występując z wnioskiem o wszczęcie postępowania w celu wykonania postanowienia o zabezpieczeniu uiszcza opłatę określoną w art. 31 ust. 1 ustawy o kosztach komorniczych (tj. 5% wartości roszczenia, które podlega zabezpieczeniu, nie mniej jednak niż 150,00 zł i nie więcej niż 50 000,00 zł). Wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu odbywa się przy zastosowaniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Komornik może m. in. dokonać zajęcia ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego, wierzytelności, praw majątkowych obowiązanego. Ważne: komornik w ramach postępowania zabezpieczającego nie może wszcząć postępowania egzekucyjnego w ramach zabezpieczenia z nieruchomości dłużnika.

Zaliczka wpłacana przez wierzyciela jest przeznaczona na wydatki wskazane w art.7 ustawy o kosztach komorniczych tj. koszty doręczania korespondencji, koszty uzyskiwania informacji niezbędnych dla prowadzenia postępowania (np. udostępnienie danych ze zbioru danych osobowych ZUS o zgłoszeniu do ubezpieczeń – 37,79 zł; udostępnienie informacji z Urzędu Skarbowego – 35,00 zł; informacja z PD CBKW czy dłużnik jest właścicielem/ użytkownikiem wieczystym nieruchomości - 20,00 zł) inne wydatki wskazane w art. 7 ustawy o kosztach komorniczych u w zależności od specyfiki sposobu egzekucji (np. należności biegłych, ogłoszeń w pismach, koszty transportu specjalistycznego, przejazdy). Należy podkreślić, że zaliczka na wydatki nie jest wynagrodzeniem komornika. Wskazane wyżej wydatki należne są odpowiednim instytucjom, które takich odpowiedzi udzielają podlegając zwrotowi przez dłużnika na rzecz wierzyciela zgodnie z treścią art. 770 kpc.

Tak. Zgodnie z ogólna zasadą zwolnione z ponoszenia kosztów egzekucji są strony wskazane w ustawie np. wierzyciele alimentacyjni czy pracownicy w sprawach ze stosunku pracy. Ponadto należy wskazać, że strona, która została zwolniona przez sąd w postępowaniu rozpoznawczym, także korzysta ze zwolnienia z kosztów komorniczych. W celu skorzystania z takiego zwolnienia należy wraz z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, dołączyć postanowienie z którego wynika zwolnienie.

Komornik sądowy może prowadzić równocześnie postępowanie egzekucyjne z różnych składników majątkowych dłużnika, a w szczególności:

• egzekucję z ruchomości
• egzekucję z wynagrodzenia za pracę
• egzekucję z rachunków bankowych
• egzekucję z innych wierzytelności
• egzekucję z praw majątkowych
• egzekucję z nieruchomości
• uproszczoną egzekucję z nieruchomości
• egzekucję ze statków morskich

Do dnia 8 września 2016 r. wierzyciel miał obowiązek wskazać we wniosku sposoby egzekucji, a komornik mógł prowadzić tylko postępowanie egzekucyjne z mienia wskazanego przez wierzyciela. W obecnym staniem prawnym obowiązującym od dnia 8 września 2016 roku wierzyciel nie ma obowiązku wskazywania sposobów egzekucji (z wyjątkiem egzekucji z nieruchomości oraz ze składników majątkowych co do których stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości). Wobec powyższego obecnie wniosek egzekucyjny bez wskazywania sposobów czy też mienia dłużnika umożliwia komornikowi możliwość wszczęcia oraz prowadzenia egzekucji ze wszystkich dopuszczalnych sposobów jak i składników majątkowych dłużnika. Wyjątkiem jest tu egzekucja z nieruchomości – jeżeli wierzyciel chce skierować egzekucję do nieruchomości dłużnika to musi to expressis verbis wskazać komornikowi we wniosku o wszczęcie egzekucji.

Opisany w pytaniu sposób postępowania, jest jednym z najgorszych, jakie może zastosować dłużnik w obliczu toczącego się postępowania egzekucyjnego. Zamiast zachowania polegającego na usuwaniu, ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu innej osobie albo też niszczeniu składników majątku, które stanowi przestępstwo zgodnie z art. 300 par. 2 k.k. dłużnik powinien wykazać chęć współpracy z komornikiem.

ART. 300 KODEKSU KARNEGO

§ 1. Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem, bądź usuwa znaki zajęcia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 3. Jeżeli czyn określony w § 1 wyrządził szkodę wielu wierzycielom, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

ART. 301 KODEKSU KARNEGO

§ 1. Kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli udaremnia lub ogranicza zaspokojenie ich należności przez to, że tworzy w oparciu o przepisy prawa nową jednostkę gospodarczą i przenosi na nią składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności.

§ 3. Kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli w sposób lekkomyślny doprowadza do swojej upadłości lub niewypłacalności, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku, zaciąganie zobowiązań lub zawieranie transakcji oczywiście sprzecznych z zasadami gospodarowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

ART. 302 KODEKSU KARNEGO

§ 1. Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, nie mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, spłaca lub zabezpiecza tylko niektórych, czym działa na szkodę pozostałych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Kto wierzycielowi udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej za działanie na szkodę innych wierzycieli w związku z postępowaniem upadłościowym lub zmierzającym do zapobiegnięcia upadłości, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 3. Tej samej karze podlega wierzyciel, który w związku z określonym w § 2 postępowaniem przyjmuje korzyść za działanie na szkodę innych wierzycieli albo takiej korzyści żąda.

Przepisy prawne nie określają kto może kupić rzeczy na licytacji komorniczej, wskazuje jednak osoby, które nie mogą brać udziału w przetargu.

W licytacji nie mogą uczestniczyć: dłużnik, komornik, ich małżonkowie, dzieci, rodzice i rodzeństwo, osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym (np. pracownik kancelarii komornika prowadzącego licytację) oraz licytant, który nie wykonał warunków poprzedniej licytacji (np. osoba która wygrała licytację, ale nie zapłaciła wymaganej ceny). Dodatkowo w przypadku licytacji nieruchomości nie mogą uczestniczyć osoby, które mogą nabyć nieruchomość na terytorium RP tylko za zezwoleniem organu państwowego, a zezwolenia tego nie przedstawiły (np. cudzoziemcy).

Ogłoszenia o licytacji można odnaleźć na stronie internetowej Krajowej Rady Komorniczej www.licytacje.komornik.pl. Dodatkowo ogłoszenie o licytacjach nieruchomości publikowane są w dzienniku poczytnym (tzn. popularnym) w danej miejscowości, jak również na tablicy ogłoszeń w sądzie rejonowym, w którym odbywać się będzie licytacja. Ponadto ogłoszenia o licytacjach są wywieszane w budynku urzędu gminy, bądź miasta. Licytacje ruchomości natomiast, po za ogłoszeniem w Internecie, są publikowane w sądzie rejonowym, w okręgu którego będzie odbywać się licytacja.